November 01, 2004

Brief 06 Robin Andries

Andries,

Omdat mijn bloed, als kind van immigranten, inmiddels gestaald is tegen uitingen van misplaats superioriteitsgevoel, kan ik niet kwaad op je worden , maar ik ben nog wel nieuwsgierig om te weten of je je ervan bewust bent dat je zeer aanmatigende brieven kan schrijven.

Ofwel de letters in mijn brieven rangschikken zich op andere wijze zodra ze jou onder de ogen komen, ofwel je leest niet wat ik schrijf.

Ja, ik spreek over de sharia en reizen en groei, en degene die reist is dus degene die leert, verandert en groeit, niet het pad (de sharia) of de reisgids (de qur'an).

Je legt uit dat, wanneer je spreekt van stagnatie, je doelt op 'door Islam geinspireerde instituten', terwijl ik in mijn eertse brief al gepoogd heb te benadrukken dat ik niets heb met dergelijke instituten en spreek over individuele geloofsbeleving.
Het is bijna grappig (ironie) dat iemand die zo overloopt van mooispraak over individualisme, stug weigert mijn uitlatingen als die van een individu te beschouwen en zijn interpretatie ervan -als exemplarisch voor een gemeenschap- aan mij opdringt. Mijn bewoordingen hebben juist betrekking op 'n hele specifieke situatie -de mijne. En anders dan jij vind ik dat niet iedereen altijd gekwalificeerd is om over alles een oordeel te vellen.
Waarom zou ik een uitspraak moeten doen over familie-aangelegenheden; ten eerste gaat iemands prive leven me zowieso niets aan (en jou ook niet, en de staat al helemaal niet), ten tweede en voor de laatste keer: waarom meen je telkens uitspraken te kunnen doen over wat islamitisch is, terwijl je keer op keer toegeeft er niks over te weten en ook niets aanneemt van iemand die er toch wel 't een en ander over weet?

Je vergelijking tussen een archaische, rurale cultuur enerzijds en het moderne individualisme zou, als ze niet zo lachwekkend verouderd was, bijna beledigend zijn.
Het wordt tijd dat men inziet dat 'we' hier 'in Nederland' gezond vinden klaarblijkelijk kan veranderen, omdat 'we' in onze culturele, raciale samenstelling niet meer zijn wie 'we' waren. Maar als jij daarvoor in de plaats liever ziet dat 'we' hier een moraal dulden, en de door jou zo gekoesterde pluraliteit uit 't raam gooien, dan moet je je ook realiseren dat je 'n groot deel van de bevolking je wil en jouw levensvisie oplegt. Politiek en onderdrukking? Humorloos en destructief? Wat je aan de kaak stelt is de ondoordachtheid van je eigen redeneringen.

Onlangs liep ik s'ochtends vroeg langs de achterzijde van de Haagsche markt; voor mij liep een marktkoopman, die ik toen hij halt hield bij zijn busje, aansprak en vroeg of hij me langs wilde laten. De man ging zwijgend opzij, en vroeg na m'n passeren ' waarom lopen jullie toch altijd op de straat?' Ik draaide me om, verbaasd.
'Jij niet begrijp?' vroeg de (Hollandse) man me, waarschijnlijk denkend dat hier een 'allochtoon' voor hem stond. Toen ik vroeg waarom hij in zulk raar Nederlands tot me richtte, draaide hij zich met nors gezicht om. Mijn noodzakerlijkerwijs tot zijn rus gerichte verklaring waarom ik niet gewoon op de stoep liep (er is daar geen stoep) werd met 't ophalen van de schouders beantwoord en mijn groet toen ik besloot verder te lopen bleef geheel onbeantwoord.
Veel mensen, zelfs veel belezen, bereisde en geschoolde mensen met een brede interesse, zijn nog steeds die marktkoopman, die niet wil inzien dat de wereld niet alleen veranderd is, maar ook nooit geweest is zoals zij altijd gedacht hebben dat hij was.
Omdat ik niet wil dat onze briefwisseling een monument maakt voor die marktkoopman, verzoek ik je vriendelijk deze brief niet op de site te zetten* En de rest ervan te verwijderen. Bedankt dat je me even tegen je rug hebt laten spreken.

RBN

*Naschrift:
later is alsnog overeengekomen de briefwisseling integraal op de site te zetten, publicatie datum bovenaan geeft 'draft' publicatie aan.

Posted by andries at November 1, 2004 04:45 PM
Comments